Sárabót

Ég er búinn að bíða lengi eftir alvöru snjókomu og frosti til að komast austur í Fljótsdal og skoða fossana í Jökulsánni í vetrarham. Það snjóaði smávegis um helgina en samt alls ekki nógu mikið, kom bara smá föl. Ég vonaði lengi að þetta myndi duga og útvegaði mér snjósleða og kerru og kom mér í startholurnar.  Loks hringdi ég í bónda í Fljótsdalnum til að fá staðfest að ekkert væri að vanbúnaði. 

En nei, þar var sáralítill snjór, rétt niður í miðjar hlíðar og í besta falli hægt að komast ofan frá Eyjabökkum og svona hálfa leiðina niður eftir dalnum, jafnvel ekki einu sinni svo langt. Þetta er sem sagt snjólétt svæði, svipað og Norðurárdalur vestan Öxnadalsheiðar, þar sem sjaldan festir snjó. Þá breyttist veðurspáin (veðrið) einnig þannig glufan sem hafði myndast til að mynda eitthvað þrátt fyrir allt lokaðist algjörlega.

En þar sem ég var kominn með snjósleða og kerru var um að gera að brúka út úr þeim tækjum. Biggi, tengdasonur, var drifinn úr málningargallanum (er hér 2-3 daga að mála eina íbúð) og brunað út á Grenivík og stefnan tekin upp Kaldbak.  En lítið lagðist fyrir kappana þegar á hólminn var komið. Biggi eyðilagði næstum á sér axlirnar við að reyna að toga/snúa sleðann í gang áður en við uppgötvuðum að lítill takki sem drepur á sleðanum hafði ekki verið togaður upp og því útilokað að ræsa hann. Að sjálfsögðu hafði ég ekki getað kippt í spottann enda með ónýta aðra öxlina. 

Brotnuðum við saman við þetta? Nei, ekki aldeilis. Við urðum himinlifandi þegar takkinn fór í réttar skorður og Hvúmm, sleðinn í gang með það sama. 

Komumst við þá upp á Kaldbak? Nei ekki aldeilis. Við komumst nokkur hundruð metra upp eftir gömlum vegi (sem skal farið eftir fyrsta spölinn til að skemma ekki trjárækt sem þarna er) sem hafði skafið í þannig að við vorum alltaf á hliðinni en ekki í láréttri stöðu. Sleðinn var þungur með okkur báða (þið megið geta hvers vegna!) og sökk í lausan snjóinn og barðist við að beygja eftir því sem við lögðum á hann. Tómt basl.

Veltum við sleðanum? Nei, en það munaði minnstu við þessar aðstæður og í nokkur skipti þurftum við að stíga af honum og spóla hann áfram eða afturábak (eltandi sleðann á hlaupum, með harmkvælum). Í eitt skipti fór Biggi lengst niður eftir og festi sig hvað eftir annað til að koma sleðanum aftur á rétta slóð.

Loks gáfumst við upp og komum okkur niður á jafnsléttu. Þar var aðeins meiri reisn yfir okkur. Biggi keyrði um allt og ég elti á bílnum með kerruna aftan í. Eftir að hafa ruslast gegnum þorpið og leikið okkur á túnum og meðfram veginum sunnan við það drifum við sleðann í kerruna og ókum upp í Víkurskarð. 

Þá fyrst byrjaði gamanið. Við skiptumst á um að aka um allt svæðið austan vegarins, ýmist upp í hlíðinni eða á sléttum köflum (kappakstursbrautum!) meðfram veginum. Þetta var "ÓGEÐSLEGA" gaman. Biggi brosti tvo hringi þegar hann dældi testosteroninu út í blóðið með gargandi vélina milli fótanna. Ég yngdist um nokkur ár líka. Við hættum ekki fyrr en skítaveðrið var að bresta á. Og þegar við ókum heim á leið máttum við þakka fyrir að kerran fór ekki á hliðina á leið niður Víkurskarðið og bíllinn á eftir henni, slíkur varð vindhraðinn.

En við erum sælir og sáttir og bíðum bara eftir næsta tækifæri til að leika okkur í einhverjum góðum strákaleik.  

Athugasemdir

[Maggan (IP-tala skráð) 20.3.2007 kl. 20:54]

Heppinn að fá e-n til að leika við þig.  Verður strákadagur eihvern daginn um páskana? Ja maður spyr sig

[Magnús Sveinn (IP-tala skráð) 25.3.2007 kl. 13:50]

Gott að það var gaman hjá ykkur. Allt er gott sem endar vel. Allt er gott með stóra vél? 

Vildi að ég gæti tekið þátt í fjörinu um páskana.  Við fáum fjölskylduna hans Bigga og mömmu hennar Óskar í heimsókn og það verður eflaust voða gaman hjá okkur. Fáum íslenskt lambakjöt í matinn og svona. :) Við verðum að heyrast fljótlega. 

Kv. Magnús.